Over Mirus
Drie invalshoeken
De activiteiten van Mirus zijn gerelateerd aan de debiteurenportefeuille en garantiepositie in al haar facetten. Dat vraagt om een nadere omschrijving van debiteurenportefeuille gezien de vele soorten ervan. Een debiteurenportefeuille is een verzameling van krediet dat in de B-to-B markt aan afnemers wordt verstrekt.
Drie benaderingswijze bij de aanpak van Mirus kunnen onderscheiden worden:
Debiteurenportefeuille als object van financiering: audit, waardebepaling en advies
Debiteurenportefeuille als weerslag van concreet zakendoen
Debiteurenportefeuille als onderdeel van de zekerhedenpositie van een financier: waardebepaling en uitwinning
Model
Specialismen
De drie benaderingswijzen zijn drie verschillende, onderling samenhangende specialismen.
Er zijn globaal twee manieren om een debiteurenportefeuille door een financiële instelling te laten financieren (asset based finance). Enerzijds door middel van factoring, waarbij per factuur een financiering wordt verstrekt. Anderzijds op basis van een borrowing-base waarbij, op basis van het totaal van de portefeuille en een aantal correcties daarop, een financiering wordt verstrekt.
Mirus kan als onafhankelijke partij een oordeel geven over de kwaliteit van de debiteurenportefeuille als onderdeel van een asset based financiering. De inschatting van de financiële instelling, of het bedrijf, wordt daardoor nader onderbouwd dan wel weerlegd. Daarbij ontstaat inzicht in de procedures en de werkwijze waarop afspraken worden gemaakt met klanten en inzicht in de wijze van zakendoen. Ook acties die worden genomen wanneer afspraken niet worden nagekomen worden daarin betrokken, evenals de interne procedures bij het beoordelen van nieuwe klanten.
Afhankelijk van de vraagstelling van de opdrachtgever zal de eindrapportage zich toespitsen op een waardebepaling van de debiteurenportefeuille – mede in relatie tot het onderhanden werk en ten gunste van derden gestelde (bank)garanties – en/of op adviezen ter verbetering van de intrinsieke waarde van de debiteurenportefeuille.
Debiteurenportefeuilles worden gekenmerkt door een overvloed aan data. Op macroniveau kan gedacht worden aan branchegegevens en economische indicatoren; op crediteurniveau (de onderneming zelf) aan typologie, managementwisselingen, plaats in de bedrijfskolom, diversiteit aan activiteiten; op debiteurniveau aan lopende contracten, omzetgegevens, concentratiegraad, kredietlimieten en kredietverzekering, consolidatievraagstukken en crediteurenposities; op factuurniveau aan creditbedragen, afwijkende factuurnummers, nummervolgorde, omschrijvingen, coderingen.
Met databases, modellen en historische gegevens is het mogelijk de veelheid van data op zinvolle wijze efficiënt en effectief te ordenen en te interpreteren. Op deelgebieden kunnen vragen ontstaan die met algoritmen nader kunnen worden onderzocht. Mirus is voortdurend bezig om deze hulpmiddelen te optimaliseren aan hetgeen de markt vraagt, totdat dit tot relevante inzichten leidt en voor zover het technisch mogelijk is. De praktijk van het uitwinnen genereert data die als normering kunnen dienen voor de modellen, terwijl diezelfde praktijk de normering continue aanpast.
Uiteindelijk leiden de modellen echter niet tot oplossingen maar brengen orde in de chaos en genereren relevante vragen. Door interviews in het bedrijf met financieel en commercieel verantwoordelijken zullen deze vragen zoveel mogelijk beantwoord kunnen worden. Daarbij wordt tevens de stap gemaakt naar de wijze van zakendoen en de vastlegging daarvan in de contractadministratie.
Een veelheid van onderwerpen kan daarbij aan de orde komen zoals bijvoorbeeld, lopende garantieverplichtingen, bonusafspraken, de WKA problematiek, leveringsafspraken etc. Terwijl in de voorafgaande fase met databases en modellen een gestructureerde cijfermatige aanpak aan de orde kwam komt het in deze fase aan op contactuele vaardigheden, juridische kennis en de menselijke maat.